Με τον όρο αυτοάνοσα νοσήματα καλύπτουμε ένα αρκετά μεγάλο φάσμα συμπτωμάτων, των οποίων κοινό χαρακτηριστικό είναι η δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.
Ένα υγιές ανοσοποιητικό σύστημα είναι πάντα σε ετοιμότητα να αντιμετωπίσει ασθένειες, ιούς, μικρόβια και μικροοργανισμούς που εισβάλλουν καθημερινά στο σώμα μας. Τα αυτοάνοσα νοσήματα αναπτύσσονται όταν το ανοσοποιητικό μας σύστημα προσβάλλει λανθασμένα τον υγιή ιστό μας. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονή και βλάβη των αρθρώσεων, των νεύρων, του δέρματος, των ιστών, των μυών και άλλων οργάνων.

Τα πιο γνωστά αυτοάνοσα νοσήματα είναι η θυρεοειδίτιδα, ο λύκος, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο αυτοάνοσος διαβήτης, η κοιλιοκάκη, η σκλήρυνση κατά πλάκας, η ινομυαλγία, η ψωρίαση, η νόσος του Chron και πολλά ακόμα.
Βάσει ερευνών, στατιστικά νοσούν 2 φορές παραπάνω οι γυναίκες από τους άνδρες. Στις έρευνες που κάθε χρόνο ολοένα και αναπτύσονται, έρχονται στην επιφάνεια μελέτες που συνδέουν άρρηκτα την διατροφή με τα αυτοάνοσα, και την καταπολέμηση αυτών με την βοήθεια και μιας σωστής και ισορροπημένης διατροφής.
Τα θρεπτικά συστατικά των τροφών ενισχύουν ή καταστέλλουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, επιδρώντας σημαντικά στην λειτουργία του, την αντίσταση στις λοιμώξεις και την αυτοάνοση κατάσταση.

Η διατροφή μπορεί να συμβάλλει αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση των αυτοάνοσων νοσημάτων.
Πιο αναλυτικά, ο ρόλος της επικεντρώνεται στο αν και κατά πόσο μπορεί να επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου, να βελτιώσει τα συμπτώματα και να αντισταθμίσει διατροφικές ελλείψεις θρεπτικών συστατικών. Αν για παράδειγμα, έχουμε να κάνουμε με αυτοάνοσα που αφορούν το γαστρεντερικό σύστημα, τότε ο κίνδυνος για διατροφικές ελλείψεις είναι ιδιαιτέρως αυξημένος. Η συμπληρωματική χορήγηση αντιοξειδωτικών βιταμινών E και C, σεληνίου και σιδήρου είναι συχνά απαραίτητη.
Τα τελευταία χρόνια η δυνατότητα παρέμβασης στην πορεία των νοσημάτων με ειδική διατροφική αγωγή έχει γίνει αντικείμενο μελετών, με τα αποτελέσματα να είναι συνεχώς ενθαρρυντικά. Συγκεκριμένα έχουν δείξει ότι μια διατροφή που περιλαμβάνει επαρκείς ποσότητες βιταμινών, μετάλλων, βιταμίνης D, αντιοξειδωτικών και ω-3 λιπαρών οξέων, λίγο λίπος και λίγες θερμίδες μπορεί να ωφελήσει ασθενείς με αυτοάνοσα νοσήματα.

Υπάρχουν λοιπόν συμβουλές για την ρύθμιση των αυτοάνοσων νοσημάτων?

Η απάντηση είναι ναι. Πάμε να δούμε κάποιες:

1. Απαραίτητη η διατήρηση της βιταμίνης D3 στο αίμα στα ιδανικά πλαίσια, μέσω τροφής ή βιταμινών.
2. Μείωση τροφών που προκαλούν φλεμονές όπως είναι τα επεξεργασμένα τρόφιμα όπως πατατάκια, μπισκότα, μαργαρίνη κλπ.
3. Αποφυγή της ζάχαρης και των γλυκών τροφών και σνακ, ώστε να μην υπάρχουν έντονες αυξομειώσεις στα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
4. Αποφυγή γλουτένης – της πρωτείνης που βρίσκεται στο σιτάρι, το κριθάρι και τη σίκαλη. Η γλουτένη βρίσκεται στα μακαρόνια, τα κράκερ, σε τυποποιημένα προϊόντα κτλ.
5. Πρέπει να επιλέγονται τροφές με προβιοτικά όπως είναι τα λαχανικά που έχουν υποστεί ζύμωση ή και συμπληρώματα με προβιοτικά.
6. Επιπροσθέτως οι τροφές με αντιφλεγμονώδη δράση όπως λιπαρά ψάρια αλλά και συμπλήρωμα με ομέγα-3 λιπαρά, βοηθούν σημαντικά.
7. Ο κουρκουμάς έχει ισχυρή αντιφλεγμονώδης δράση και είναι εξίσου σημαντικό να υπάρχει στο καθημερινό διαιτολόγιο.
8. Προσθέτουμε στην καθημερινή μας ρουτίνα την άσκηση, διαλογισμό, ασκήσεις yoga, αερόβια γυμναστική, περπάτημα, κολύμπι.
9. Ανιχνεύουμε τροφικές δυσανεξίες και επιλέγουμε προσεκτικά τα τρόφιμα που μας προκαλούν ευεξία.

Εν κατακλείδι, μια διατροφή βασισμένη στις ανάγκες του κάθε ασθενούς, μπορεί να επιφέρει θεαματικά αποτελέσματα στην βελτίωση των συμπτωμάτων και να οδηγήσει σε ύφεση το αυτοάνοσο νόσημα σε συνδυασμό με άσκηση και την εκάστοτε φαρμακευτική αγωγή.
Στην Biodiet, υπάρχουν πολλά εξειδικευμένα προϊόντα και συμπληρώματα διατροφής που μπορούν να βοηθήσουν τους πάσχοντες να βελτιώσουν την ποιότητα της καθημερινότητας τους.